Najbardziej niebezpieczny dla zbłąkanego człowieka nie jest brak drogi, lecz ścieżki fałszywe, bardzo podobne do prawdziwych. Ojciec Aleksander Szmeman nazwał dwie takie fałszywe ścieżki żalu niebezpieczeństwem „jurydyzmu” i niebezpieczeństwem „psychologizmu”.
Człowiek zbacza w kierunku „jurydyzmu” wtedy, kiedy rozpatruje żal za grzechy głównie w sposób dyscyplinujący i za powód ku niemu poczytuje naruszenie norm i przepisów prawa. Na odwrót, człowiek zbacza w kierunku „psychologizmu”, kiedy za powód do spowiedzi uważa przeżywany niepokój duszy, trwogę, dyskomfort.
Jurydyzm jest skłonny sprowadzać (zawężać) grzech do przestępstwa, a środkiem (sposobem) do odkupienie winy jest kara, ostatecznym zaś celem – przywrócenie sprawiedliwości.
Psychologizm chce zredukować grzech do winy, środek do odkupienia winy widzi w uniewinnieniu, a cel końcowy – w uspokojeniu. (cdn)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz