Podsumujmy naszą rozmowę.
Psychoterapia daje nam pewne wskazówki w dwóch aspektach spowiedzi; w pierwszym – jak pomagać innemu i samemu sobie, w jaki sposób od powierzchownego nazwania grzechu i poprzez zasłonę poczucia winy przedzierać się w głąb, ku korzeniom i źródłom grzechu i jeszcze dalej, do jądra naszej osobowości, nie dotkniętego grzechem.
I w drugim – jak potem pielęgnować owoc skruchy w realnym, powszednim życiu.
I najważniejsze. Po to, by SPOTKANIE mogło zaistnieć, należy przypominać sobie,
że zadaniem skruchy nie jest znalezienie grzechu, a znalezienie w sobie tego, kto jest gotów do spotkania z Panem.
I nie tylko my tego potrzebujemy. Pan w dalszym ciągu zwraca się ku nam z prośbą:
„Zostańcie tu i czuwajcie ze mną.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz